من برای یک شروع جدید آمادهام ، البته که بخش بزرگی از آمادگیم را هیجان زدگی در برگرفته . من دوباره نتیجه گیری میکنم و هر بار آخر هر نتیجه چنگ میاندازم به اینکه نمیشود جای آدمها را عوض کرد ، جای دوست داشتن ها را نمیشود عوض کرد ، حتی نمیشود نقطهی پایانی برای دوست داشتنی گذاشت . انگار که چیزی که شروع شده ، جایی برای خودش پیش میرود و پیش میرود و من دیگر نظارهگر پیش رویاش نیستم . من دیگر کمتر بهش فکر میکنم و شاید هم اصلا .
درباره این سایت